نه آنتی بادی IgM ویروس تنفسی

لژیونلا پنوموفیلا (Lp) یک باکتری تاژکدار و گرم منفی است.لژیونلا پنوموفیلا یک باکتری انگلی اختیاری سلولی است که می تواند به ماکروفاژهای انسان حمله کند.

عفونت زایی آن در حضور آنتی بادی ها و مکمل های سرمی بسیار بهبود می یابد.لژیونلا می تواند باعث عفونت حاد تنفسی شود که در مجموع به عنوان بیماری لژیونلا شناخته می شود.این بیماری در گروه پنومونی آتیپیک قرار می گیرد که شدید است و میزان مرگ و میر آن 15 تا 30 درصد است و میزان مرگ و میر بیماران با ایمنی پایین تا 80 درصد می رسد که به طور جدی سلامت افراد را تهدید می کند.

M. پنومونی (MP) پاتوژن پنومونی مایکوپلاسمای انسانی است.عمدتاً از طریق قطرات با دوره نهفتگی 2 تا 3 هفته منتقل می شود.اگر بدن انسان به M. Pneumonia آلوده شود، پس از یک دوره کمون 2 تا 3 هفته، تظاهرات بالینی ظاهر می شود و حدود 1/3 موارد نیز ممکن است بدون علامت باشند.شروع کندی دارد و علائمی مانند گلودرد، سردرد، تب، خستگی، دردهای عضلانی، بی اشتهایی، حالت تهوع و استفراغ در مراحل اولیه بیماری دارد.

تب کیو ریکتزیا پاتوژن تب کیو است و مورفولوژی آن میله ای کوتاه یا کروی بدون تاژک و کپسول است.منبع اصلی آلودگی به تب کیو انسان دام ها به ویژه گاو و گوسفند است.لرز، تب، سردرد شدید، درد عضلانی و ذات الریه و پلوریت ممکن است رخ دهد و قسمت هایی از بیماران نیز ممکن است به هپاتیت، اندوکاردیت، میوکاردیت، ترومبوآنژیت، آرتریت و فلج لرزش و غیره مبتلا شوند.

کلامیدیا پنومونیه (CP) بسیار آسان است که باعث عفونت های تنفسی، به ویژه برونشیت و پنومونی می شود.بروز بالا در افراد مسن، معمولاً با علائم خفیف، مانند تب، لرز، درد عضلانی، سرفه خشک، درد قفسه سینه غیر پلورزی، سردرد، ناراحتی و خستگی و هموپتیزی کمی وجود دارد.بیماران مبتلا به فارنژیت به صورت درد گلو و گرفتگی صدا ظاهر می‌شوند و برخی از بیماران می‌توانند به صورت یک دوره دو مرحله‌ای از بیماری ظاهر شوند: شروع به صورت فارنژیت، و پس از درمان علامتی بهبود می‌یابد، پس از 1 تا 3 هفته، پنومونی یا برونشیت دوباره رخ می‌دهد و سرفه می‌کند. تشدید می شود.

ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV) یکی از علل شایع عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی و دستگاه تنفسی تحتانی است و همچنین علت اصلی برونشیولیت و پنومونی در نوزادان است.RSV به طور منظم هر سال در پاییز، زمستان و بهار با عفونت و شیوع رخ می دهد.اگرچه RSV می تواند باعث بیماری های تنفسی قابل توجهی در کودکان بزرگتر و بزرگسالان شود، اما بسیار خفیف تر از نوزادان است.

آدنوویروس (ADV) یکی از عوامل مهم بیماری های تنفسی است.آنها همچنین ممکن است منجر به بیماری های مختلف دیگری مانند گاستروانتریت، ورم ملتحمه، سیستیت و بیماری های راش شوند.علائم بیماری های تنفسی ناشی از آدنوویروس مشابه بیماری های سرماخوردگی در مراحل اولیه ذات الریه، کروپ و برونشیت است.بیماران مبتلا به اختلال عملکرد ایمنی به ویژه در برابر عوارض شدید عفونت آدنوویروس آسیب پذیر هستند.آدنوویروس از طریق تماس مستقیم و روش های مدفوع- دهانی و گاهی از طریق آب منتقل می شود.

ویروس آنفولانزای A (آنفولانزای A) با توجه به تفاوت های آنتی ژنی به 16 زیرگروه هماگلوتینین (HA) و 9 زیرگروه نورآمینیداز (NA) تقسیم می شود.زیرا توالی نوکلئوتیدی HA و (یا) NA مستعد جهش است و در نتیجه اپی توپ های آنتی ژن HA و (یا) NA تغییر می کند.دگرگونی این آنتی ژن باعث از بین رفتن ایمنی اختصاصی اولیه جمعیت می شود، بنابراین ویروس آنفولانزای A اغلب باعث آنفولانزا در مقیاس بزرگ یا حتی در سراسر جهان می شود.با توجه به ویژگی‌های اپیدمی، ویروس‌های آنفلوانزا که باعث اپیدمی آنفلوانزا بین افراد می‌شوند را می‌توان به ویروس‌های آنفلوانزای فصلی و ویروس‌های آنفلوانزای جدید A تقسیم کرد.

ویروس آنفلوانزا B (آنفولانزای B) به دو شجره یاماگاتا و ویکتوریا تقسیم می شود.ویروس آنفلوانزا B فقط دارای رانش آنتی ژنی است و تنوع آن برای جلوگیری از نظارت و پاکسازی سیستم ایمنی انسان استفاده می شود.با این حال، تکامل ویروس آنفولانزای B کندتر از ویروس آنفلوانزای انسانی A است و ویروس آنفلوانزای B نیز می‌تواند باعث عفونت تنفسی انسان شود و منجر به اپیدمی شود.

ویروس پاراآنفلوآنزا (PIV) ویروسی است که اغلب باعث عفونت دستگاه تنفسی تحتانی کودکان می شود و منجر به لارنگوتراکئوبرونشیت کودکان می شود.نوع یک علت اصلی این لارنگوتراکئوبرونشیت کودکان و به دنبال آن نوع دوم است.نوع I و II می تواند باعث سایر بیماری های تنفسی فوقانی و تنفسی تحتانی شود.نوع III اغلب منجر به ذات الریه و برونشیولیت می شود.

لژیونلا پنوموفیلا، M. پنومونی، تب کیو ریکتزیا، کلامیدیا پنومونیه، آدنوویروس، ویروس سنسیشیال تنفسی، ویروس آنفولانزای A، ویروس آنفلوانزا B و ویروس پاراآنفلوآنزا نوع 1، 2 و 3 پاتوژن‌های شایعی هستند که باعث عفونت‌های غیر معمول تنفسی می‌شوند.بنابراین، تشخیص وجود این پاتوژن‌ها مبنای مهمی برای تشخیص عفونت آتیپیک دستگاه تنفسی است تا مبنایی برای درمان موثر داروهای بالینی فراهم شود.