پلی مورفیسم ژن CYP2C9 و VKORC1 انسان

وارفارین یک ضد انعقاد خوراکی است که در حال حاضر در عمل بالینی استفاده می شود و عمدتاً برای پیشگیری و درمان بیماری های ترومبوآمبولیک در نظر گرفته شده است.با این حال، وارفارین پنجره درمانی محدودی دارد و در بین نژادها و افراد مختلف بسیار متفاوت است.آمارها حاکی از آن است که تفاوت دوز پایدار در افراد مختلف می تواند بیش از 20 برابر باشد.خونریزی واکنش نامطلوب در 15.2٪ از بیمارانی که وارفارین مصرف می کنند هر سال رخ می دهد که 3.5٪ از آنها دچار خونریزی کشنده می شوند.مطالعات فارماکوژنومیک نشان داده است که پلی مورفیسم ژنتیکی آنزیم هدف VKORC1 و آنزیم متابولیک CYP2C9 وارفارین عامل مهمی در تفاوت دوز وارفارین است.وارفارین یک مهارکننده اختصاصی ویتامین K اپوکسید ردوکتاز (VKORC1) است و بنابراین سنتز فاکتورهای لخته‌کننده شامل ویتامین K را مهار می‌کند و ضد انعقاد ایجاد می‌کند.تعداد زیادی از مطالعات نشان داده اند که پلی مورفیسم ژنی پروموتر VKORC1 مهمترین عامل تأثیرگذار بر نژاد و تفاوت های فردی در دوز مورد نیاز وارفارین است.وارفارین توسط CYP2C9 متابولیزه می شود و جهش یافته های آن متابولیسم وارفارین را بسیار کندتر می کند.افرادی که از وارفارین استفاده می کنند در مراحل اولیه مصرف در معرض خطر بیشتری (دو تا سه برابر بیشتر) خونریزی هستند.